در استشفای عارفانه در طریق اهل وجد گوید.

ساقیا جام دگر لبریز کن

آتش ما را ز آبی، تیز کن

تا خرد، ثابت بود بر جای خویش

مدعا را پرده می گیرد به پیش

سرخوشم کن ز آن بجان پرورده ها

تا تو هم را بسوزم، پرده ها

مست گردم، رشته یی آرم بدست

قصۀ مستان که گوید غیر مست؟